İsteyince oluyor!

       
          Resim yapmayı çok seviyor ama öğretmenini sevmiyor, ödevlerini babasına yaptırıyordu. Resim öğretmeninin verdiği tablo yapma ödevini de haftalardır unutmuştu. En sonunda öğretmen,
         "Ya ödevi yarın getirirsin ya da seni sınıfta bırakırım!" dedi.
         Çocuk, o akşam babasına ödevini söylemeyi yine unuttu. Yatarken ödevi aklına geldi, bu saatte babasına söyleyemezdi, kızardı. Konunun hayati önemini annesine  anlattı. O uyumaya gidince annesi eşinden rica etti. Baba sabaha kadar uğraştıysa da resmi tamamlayamadı. Sabah çocuk okula gitti. Kuşluk vakti ödev hazırdı. Baba, bütün öfkesi tepesinde, ödevi ikinci dersin başında çocuğa ulaştırdı. Çocuk dersin başında ödevini resim öğretmenine teslim etti.
         Öğretmen şöyle bir baktı resme,
         "Bak, gördün mü?" dedi, "isteyince oluyor!"

Ah Anne Ah!

İlkokul birinci sınıfta öğretmen ev ödevini yapmayan öğrencilerin tahtaya çıkmasını istedi.
Öğrenci, mahcup olmanın etkisiyle tahtaya yürürken bir yandan da söyleniyordu,
-Ah anne ah!
Öğretmen dayanamadı,
-Evladım ödev senin ödevindi; annenin değil!